ခ်စ္ရာ မေရာက္ ႏွစ္ရာ ေရာက္သြားေစေသာ လြန္ကဲမူမ်ား

သားသမီး ကိုု သူမ်ားထက္ ေကာင္းေအာင္ ထားႏိုုင္တယ္ဆိုုၿပီး ဂုုဏ္တက္ေနၾကသူမ်ား
ကိုုယ့္ ကေလးကိုု ထိရင္ ဆရာဆရာမပါ မက်န္ ဆပ္ဆပ္ထိမခံဘူးေဟ့လိုု႔ ေၾကြးေၾကာ္ေနသူမ်ား
ေျခေမႊး မီးမေလာင္ လက္ေမႊး မီးမေလာင္ ထားႏိုုင္တာကိုု ဂုုဏ္ယူပီတိ ျဖစ္ေနၾကသူမ်ား
သားသမီး ကိုု ပိုုးေမြးသလိုု ေမြးျမဴ  တယ္ဆိုုၿပီး ဟစ္ေၾကြးေနၾကသူမ်ား

ကိုုယ့္သားသမီးမ်ားကိုု ခ်စ္ရာမေရာက္၊ ႏွစ္ရာေရာက္ေနသလားဆိုုတာကိုု မိဘမ်ား စမ္းစစ္ႏိုုင္ဖိုု႔အတြက္ ေအာက္ပါလြန္ကဲမူမ်ားကိုု ေရးသားလိုုက္ပါတယ္။ ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ၿငိေနၿပီလဲဆိုုတာ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ေမးခြန္းထုုတ္ၾကည့္ရေအာင္...

၁။ အထူး အခြင့္အေရး ေပးလြန္းျခင္း

အခ်ဳိ႕ မိသားစုုမ်ားဟာ အခ်ဳိ႕ သားသမီးမ်ားကိုု အထူးအခြင့္အေရးေပးထားတတ္ပါတယ္။ ဒါသားသားေလးစားဖိုု႔၊ ဒါ မီးမီးတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ စသည္ျဖင့္ သတ္မွတ္ထားၿပီး အျခားသူမ်ား ထိလိုု႔မရေအာင္ တားဆီးထားပါတယ္။ ဖိုုးဖိုုး ဖြားဖြား ေမြ႔ေန႔ က်င္းပတာ မက်င္းပတာ အေရးမႀကီးဘူး၊ ဒီေျမးဦးေလးအတြက္ ကိတ္မူန္႔ဆိုု အႀကီးႀကီးမွ၊ လက္ေဆာင္ဆိုု အေကာင္းဆံုုးမွ၊ ဒီလိုုမိသားစုုအတြင္းမွာရိွတဲ့ ခြင့္ထူးခံ သားသမီးမ်ားဟာ အတၱလြန္ကဲလာမွာျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားကိုု ကိုုယ္ခ်င္းမစာတတ္ေတာ့ဘူး၊ ဂရုုလည္း မစိုုက္တတ္ေတာ့ဘူး၊ “ငါမွငါ” ျဖစ္ဖိုု႔ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္ပါတယ္။

၂။ အကာ အကြယ္ လြန္ကဲျခင္း

တစ္ခုုခုု မွားလိုု႔ ေဖေဖက ဆံုုးမေတာ့မယ္၊ ေမေမက ခ်က္ခ်င္း ကာဆီးကာဆီး လုုပ္တယ္။ ေမေမက ဆံုုးမေတာ့မယ္။ ဖိုုးဖိုုးဖြားဖြားက ခ်က္ခ်င္း ကာကြယ္ေပးတယ္။ “ ကေလးပဲ၊ သူ ဘာနားလည္မွာလဲ၊ သူႀကီးလာရင္ လိမ္မာမွာပါ။” ဒီလိုု ကေလးမ်ဳိး ႀကီးလာရင္ ဘယ္လိုု အဆင္ေျပႏိုုင္မလဲ။ ငယ္ငယ္ကတဲက အမွားအမွန္ မခြဲျခား တတ္ေတာ့ဘူးေလ၊ ေဖေဖက မွားတယ္ေျပာလိုုက္၊ ေမေမက ကာကြယ္လိုုက္၊ ေမေမက မွားတယ္ေျပာရင္ ဖြားဖြားက ကာကြယ္လိုုက္နဲ႔ ကေလးအတြက္ ဘာလုုပ္လုုပ္ အမွန္ခ်ည္းပဲ။ ကေလးကိုု ဒီလိုုပ်ဳိးေထာင္ရင္ ေနာင္ ကေလးႀကီးလာတဲ့အခါ ရာဇ၀တ္မူ က်ဴးလြန္တဲ့အထိ လြန္ကဲ သြားတတ္ပါတယ္။ ဆင္ျခင္းပါေလ။

၃။ ဂရုုစိုုက္ လြန္ကဲျခင္း

တစ္ မိသားစုုလံုုးက သူ႔ကိုု၀ိုုင္းထားတယ္။ သူတစ္ခုုခုု လုုပ္တတ္ၿပီဆိုုရင္ တစ္အိမ္သားလံုုးက ၀ိုုင္းခ်ီးက်ဴးတယ္။ လက္ခုုပ္တီးေပးတယ္။ ေရဆိုုရင္ေရ၊ ထၼင္းဆိုုရင္ ထၼင္း ခ်က္ခ်င္းေရွ႕ ေရာက္လာတယ္။ စားၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း သိမ္းဆည္းေပးတဲ့ လူရိွတယ္။ ဘာ အ၀တ္၀တ္ခ်င္သလဲ၊ ေျပာလိုုက္ရံုုနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း အနီးေရာက္လာတယ္။ ကေလးကိုုယ္တိုုင္ လက္မပါတဲ့ အတိုုင္းပဲ။ ဆယ္တန္းေျဖတဲ့ ကေလးကိုု ထၼင္းခြန္႔ေကြ်းတာ ကြ်န္ေတာ္ျမင္ဖူးတယ္။ ဒီလိုုမ်ဳိး ကေလးမ်ားဟာ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ဗဟိုုျပဳ တတ္ၾကတယ္။ ျပင္ပေလာက ေရာက္ရင္ ေခ်မကိုုင္မိ၊ လက္မကိုုင္မိ၊ တစ္ခုုခုုလုုပ္ရင္ အိုုးနင္း ခြက္နင္းျဖစ္တတ္တယ္။ ပညာထူးခြ်န္လိုု႔ ေက်ာင္းၿပီး သြားရင္လည္း ဘာမွ အရည္အခ်င္း မရိွသူမ်ား ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။

၄။ အလိုုလိုုက္ လြန္ကဲျခင္း

သူ ဘာလိုုခ်င္ လိုုခ်င္း ၀ယ္ေပးတယ္။ မ်က္နာ မငယ္ေအာင္ဆိုုၿပီး မူန္႔ဖိုုး အမ်ားႀကီးေပးတယ္။ ကေလးကလည္း လိုုခ်င္တာ အားလံုုး ရမွန္းသိေတာ့ တစ္ခုုခုု မရရင္ ခ်က္ခ်င္း ဆႏၵျပတယ္။ ေအာ္ငိုုတယ္။ ေျမလူးတယ္။ လူႀကီးကလည္း ခ်က္ခ်င္း ၀ယ္ေပးလိုုက္တယ္။ ဒီလိုုကေလးမ်ဳိးဟာ ဘာကိုုမွ တန္ဖိုုးမထား တတ္ေတာ့ဘူး။ ပစၥည္းကိုုလည္း မသိမ္းဆည္း တတ္ေတာ့ဘူး။ ေရွာက္ပစ္တယ္။ ေမ့လြယ္တယ္။ ေပ်ာက္သြားရင္ ထပ္၀ယ္လိုု ႔ရမွန္းသိတယ္။ ပိုုက္ဆံ အသံုုးအျဖဳန္းႀကီးတယ္။ ဒီလိုု ကေလးမ်ဳိးဟာ ဘာကိုုမွ တန္ဖိုုးမထားတတ္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မူ ကင္းေနတတ္တယ္။ “ လိုုတရ ” ျဖစ္ေနေတာ့ ဘာကိုုမွ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား မလုုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ အပင္ပမ္း မခံႏိုုင္ဘူး။ ဘာကိုုမွလည္း တန္ဖိုုးမထား တတ္ဘူး၊ အရြယ္သာ တျဖည္းျဖည္းႀကီးသြားမယ္။ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ အလုုပ္ျဖစ္မဲ့ လူစားမ်ဳိး မဟုုတ္ႏိုုင္ဘူး။

၅။ အသဲ လြန္ကဲျခင္း

ကေလး ဆိုုတာ ေဆာ့တတ္တဲ့ သဘာ၀ရိွတယ္။ ထိမိိ ခိုုက္မိ တတ္တဲ့ သဘာ၀ရိွတယ္။ ကေလးက ေဆာ့ရင္းနဲ႔ လမ္းေဘးသစ္ပင္တိုုက္မိေတာ့ သစ္ပင္ ခုုတ္ပစ္ ခ်င္တဲ့ မိဘေတြ႔ဖူးပါတယ္။ ကေလးမ်ား ေဆာ့ ကစားရင္းနဲ႔ ေခ်ာ္လဲ တတ္ပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းက ကေလး ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ျပန္ထခိုုင္းရပါတယ္။ အဲလိုု မဟုုတ္ပဲ နည္းနည္းေခ်ာ္လဲ လိုုက္တာနဲ႔ လိုုက္ထူေပး၊ နည္းနည္း ထိမိ ရွမိတာနဲ႔ ေဘးကိုု အျပစ္ရွာေနမယ္ဆိုုရင္ ကေလးႀကီးလာရင္ ဘာကိုုမွ တာ၀န္မယူ ရဲေတ့ာပါ။ ဒီလိုု အသဲလြန္မိသားစုု မွေပါက္ဖြားလာတဲ့ ကေလးဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေပ်ာ့အိေနတတ္တယ္။ နည္းနည္းေလးမွ စိတ္အေနာက္မယွက္ ခံႏိုုင္စြမ္း မရိွတတ္ဘူး။ ေနာင္ကေလးႀကီးလာရင္ ပညာရွာရာမွာျဖစ္ျဖစ္၊ အလုုပ္လုုပ္တဲ့ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္၊ အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုုခုု အခက္အခဲေတြ႔သြားရင္ ႏွလန္မထူႏိုုင္ေတာ့ပါ။ အခက္အခဲ နည္းနည္းေလးေတြ႔ရံုုနဲ႔ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုုပ္ၿပီး တြန္႔ဆုုတ္ေနပါေတာ့တယ္။

လူဆိုုတာ သဘာ၀ ေလာကႀကီး အတြင္းမွာရိွတဲ့ သတၱ၀ါျဖစ္တဲ့ အေလွ်ာက္ ကေလးကိုု သူ႔အရြယ္နဲ႔ သူ႔သဘာ၀အေလ်ွာက္ ႀကီးျပင္းေစတာ မွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းျဖစ္ပါတယ္။ မေန႔တစ္ေန႔က ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ေက်ာင္းမွာရိွတဲ့ အေမရိကန္ ဆရာဆရာမ ဇနီးေမာင္နွံ သူတိုု႔ရဲ႕ ေမြးကင္းစကေလးကိုု ကြ်န္ေတာ္ကိုု လာျပ ပါတယ္။ ကေလးငိုုရင္ ဘယ္လိုုလုုပ္မလဲလိုု႔လည္း ေမးပါတယ္။ ငိုုတာလည္း ကေလး က်န္းမာေရးအတြက္ ေကာင္းတယ္။ အၾကာႀကီးငိုုတာမ်ဳိးမဟုုတ္ရင္ သင့္ေတာ္ တဲ့ အငိုုေတာ့ ခြင့္ျပဳရမယ္လိုု႔ ျပန္ေျပာလိုုက္ပါတယ္။ ထိုုနည္းတူပါပဲ၊ ကေလးတြားသြားသင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ တြားသြားခြင့္ေပးရမယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ သင္တဲ့အခါ ေခ်ာ္လဲ ခြင့္ျပဳရမယ္။ အျပင္မွာ ေရာင္းတဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ လွည္းမ်ဳိးနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္သင္ေစတာမ်ဳိး မျပဳလုုပ္သင့္ပါ။ ဒီအေၾကာင္းေတြကိုု ေနာင္မွဆက္တင္ျပမည္။ အသံုုး တည့္ႏိုုင္ၾကပါေစ။

Ref: WeChat

Credit Sr Aung Ko Latt